-İnsan sevdiğine yarasını verir mi?
-Yaram, sen isen elbette ki en içten hediye bu olsa gerek…
Hayal kırıklığının başkenti; yüreğim…
Yitik bir sevdanın hastalıklı sahibi…
Sensizliğe beş kala sustu aşkın çığlıkları. Ortalığı bir matem bürüdü ve bir yaranın kabuk tutma safhası başladı.
İrin akar gözlerimden, zamana küskün artık kelimeler…
Düşünce suçlusu hayallerim ve kabuklaşmakta olan yüreğim; üryan bir halde…
Üşüyen bir ben, bir de senli geceler. Ayaz yemiş düşlerim titrek bir mum alevi misali…
Sonbahardır kara kışların habercisi. Açmayacak çiçeklerin, dilsiz bülbüllerin kehaneti..
Bir milat’ın sonrasındayım şimdi. Takvimlerin yapraklarından sökülüverdi senli günler...
En uzun geceler kucaklar beni. Beklide gardiyanımdır artık sokak lambaları; Her köşe başında yolumu keserek gölgesinde mahkum eder beni…
Hayal kırıklığının başkenti; yüreğim,kabuk tutsa da ve nice güzellikler senle birlikte gidiverse de “bir aşk yarasıdır” bana kalan…
“Kabuğu hasret kokan…”
Mehmet Emin ÖzdemirKayıt Tarihi : 14.10.2007 14:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Vizontele film müziklerini dinlerken ilham geldi ve şiirim meydana geldi...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!