Son Şiir Şiiri - Orhan Yavuz 2

Son desemde bu sana yazdığım
Son şiirim olmayacak
Biliyorsun ki elbette farkındasın
Sen ak güvercinlerin sırtında
Yazdığım ağıtta değil
Geceleyin Ay ışığında
Bozkurt gibi söylediğim Türkümdesin

Yine güneşimdin ap aydın
Hani ilk günü hatırla
Peşindeydik bir şehidin
İlk o zaman tanışmıştık
Bildiğimiz için
Asırlar sonrasını konuşmuştuk

Ben denizinde çırpınıyordum inceden
Sanki boğulmaktan kurtulmuşum önceden

Senin için mi varmışım ne?
Geliyorum asil olacak yarına
Mayın aradığımız ufuklardan
Güneşin ucunu köreltircesine
Saplardık kasaturayı

Sırtımdaki pusulaya bakmadan
Senin peşindeydik
Binlerce kep, postal
İnsan parçalarıyla
Usanmadan korkmadan

Neyle savaşımız?
Kut mu, put mu bilinmez
Şunu bilki bir tanem
Yaşananlar silinmez
Bir çizgiyle kazınır anlına
Sonra bir irtibat hendeği açılır gönlüne
Ve sen pusuların arasından
Koyulu verirsin gerçeğe

ŞÂD OLURSUN
HATTA İRŞAD OLURSUN
Ve birini bulamadıklarının
Topunu birden bulursun