Hangi şair anlatabilmiş derdini,
Hangi şair ölmemiş kahrından..
Şiirlerim bile bile yabancı artık;
İçimdeki çocuğu küstürdüler,
Hangi şiire demir atsam,
Son şiirimde.
Hangi keder arınmış günahlarından,
Hangi ayrılık hafifletmiş ölümleri;
Kendimden çıktım artık,
İçimdeki çocuğa arıyorum,
Kalabalık ortamlara koşuyorum;
Bir tanıdık arıyorum, elini tutacak..
Bütün yüzler yabancı, son şiirimde.
Şimdi kaybolmuş bir şehre döküyorum küllerimi,
Ne tutan kaldı, ne ağlayan bir tek senden başka;
Vurdular beni, yaraladılar;
Aldılar beni, ellerimi;
Sahipsiz bıraktılar son şiirimde! ...
Ne gökte ay gülümsüyor
Ne deniz kokusu havada.
Ne de yıldızlar parıldıyor.
İşte son şiirimi yazdığım bu akşam da.
Kayıt Tarihi : 11.10.2005 23:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Vedat Okkar](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/10/11/son-siir-33.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!