Son Şiir Şiiri - Hacı Mehmet Erol 2

Gökyüzü bulutlarla kapanık,
güneş görünmüyor,
yolum uzun giderim, ardımca takip eder,
gölgem.
Bir hayale kaptırdım kendimi,
Arıyor aranıyorum.
Kaçmak, kovalamak nedir bilirim,
Aç kalmak, susuz kalmak ama yılmamak.
Aradığımı buluncaya değin,
yol olup gitmek.
Arzuluyum ümitliyim kendimce,
bilinmezliğe gidiyor gibiyim.
Yol alıp başını gider, bende ardınca.
Günler takip eder, geriden sessiz sedasız,
umutlarım tohum olur, toprağa atılır.
Yeşerirde yeşerir, bir fırtına, bir sel gelir,
götürür, bir bilinmeze.
Yine de arkada kırıntılar kalır,
sevinirde sevinirim.
Bilmiyorum,
bir bilmeze gidiyorum.
Seğirtir ardımdan karanlıklar korkular,
aç kurtlar gibi.
Aldırmam yürürüm de yürürüm.
yol boyunca.
Uzanır yaslanırım toprağa,
beni sarıp sarmalar,
toprağın kara bağrı.

Ağustos 1997’den.