Son Şiir Şiiri - Ercan Keskin

Kim derdi ki son şiirini yazacaksın
Öyle hece kaygısı dur durak dinlemeden
Sil baştan şu hayatını kurgulayacaksın
Akreple yelkovanı tersine çevirmeden

Akıp gidiyor denilen zaman acımasız kavram
Asında genişleyen evren bilime göre
Yani yok olan bir şeye yüklediğimiz anlam
Peşinden koştuğumuz sonsuz boşluk vesaire

Zamanı dışımızda kabul etmek yanılgı
Ayırtında olmazsak bize teğet geçiyor
Onu değdiği yerde yakalamaktır algı
Denilen farkındalık bize şans getiriyor

Şansı değerlendirmek ise üst bilinç ister
Doğruyu yanlışı ayırdeden mihenk taşı
Analitik düşünce işin başına geçer
Ne neyi nasıl etkiler işte aklın yoldaşı

Karar verirken ise Yaradan’a sığınmak
Hayırlı olması için huşuyla dua etmek
İyilikler güzellikler dileyerek hep sevmek
Sevilmek içinse sen ol ilk gönül sırdaşı

Zamanla karar verdikten sonra sıra gelir
Verilen nimetin değerini bilerek
Koruyup kollamaya; insan yanılabilir
Sözüyle eş anlamda (beşer şaşar ) diyerek

Değişimi kabullen kesinlikle şaşmadan
Değişmeyen değişimdir sözü boşuna değil
Marifet yönetmektir bize sorun olmadan
Çünkü her şeyde vardır düzensizliğe meyil

Yaşamı yeniden kurgulamak boşuna
O yaşadıkça dallanıp budaklanır inan
İnançla adanalım insan olma yoluna
Salih kul olmayı hiç akıldan çıkarmadan