Son Şiir Şiiri - Zeki Bilgin

Birden ölmeli insan,
Öyle sürümcemede kalmadan
Ziyaretlerin ona misafir olduğunu
Kimse hatırlatmadan ayrılmalı.
Ya da günlerce, hatta aylarca bedeninden kopuk
Yaşamadan veda etmeli.

Nasıl olsa işler bitmeyecek ve
Hep bir şeyler eksik kalacak;
Nasıl olsa görülecek insanların, gidilecek yerlerin ve
Helalleşmelerin sonu gelmeyecek…

Vedalaşmalar sadece insanlarla değil ki;
Evle vedalaşmak mesela,
Onlarca yıl duvarda asılı duran eski bir çerçeveyle vedalaşmak,
İçindekine bakmadan, bakamadan,
Ve hatta ondan kaçarak
Ya da kapıyı kilitlemek için nasıl kendine doğru iyice çekmek gerektiğini hatırlayarak
Ondan son bir kez girmek veya çıkmak.

Dargınlıklara, önyargılara bakıp
Artık istense de çok geç kalındığını hatırlamadan
Ve ya eskisi kadar canını yakmadığını hissetderek
El sallamak hayata

Ateş birden düşmeli sevdiklerinin yüreğine
Kor haliyle yakmalı
Her şey birden olmalı yani
Durumu kavrayamadan kabullenmeli geride bıraktıkların
Saman alevi gibi bir anda yakıp geçmeli gönülleri

Hoşça kalamayacaklarından
Hoşça kal demeden kimseye,
Ama dudaklarda tebessüm kalmalı
Bir nihayetin ifadesi olarak…