Dertlerim çoğaldı kahrım çok oldu
İçimdeki umutlar bir bir yok oldu
Eskiden mutluyken şimdi ne oldu
Yaralı kalbim yoruldu acıyla doldu
Birgün ansızın çekip gideceğim
Beni sırtımdan vuranları pişman edeceğim
Öldümmü kim mutlu ben göreceğim
Kimse anlamıyor dertlerden ben öleceğim
Kalbime acıdan duvar ördüler
Biraz mutluluğu çekemediler çok gördüler
Zaten üçbeş parçaydım bine böldüler
Kimse bilmiyor kahrımdan ben öleceğim
Ölümden öte köymü var gidip görmedim
Allahıma yalvardım bir ben ölmedim
İnsanları hep sevdim hiç sevilmedim
Kimse bilmiyor acılardan ben ölüyorum
Kime güvendim ise sırtımdan vurdu
Cennete gidemez cemom cehennem yurdu
İsyan mı etsem bilmem bu düzeni kim kurdu
Kimse bilmiyor sıkıntıdan ben ölüyorum
Kayıt Tarihi : 19.2.2011 15:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cemalettin Günlüoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/02/19/son-siir-119.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!