Son Sığınak Şiiri - Yavuz Mercan

Ufukta parlayan bir güneş olsam
Hakikat pınarından içsemde doysam
Esenlikler diyarının yolunda
Yürüye yürüye yorulsam
Bir açık kapı bulurum elbet
Nur yumağı uzanır eller
Sulanır bahçemde solmamış güller
Hazana dönmeden baharım
Işık olur uyanır sabahım
Yeni bir gün duayla başlar
Yiğit olan erler nefsini haşlar
Karanlıklar kaplarken yüzümü
Duymaz olur insanlar sözümü
Ben ki aydınlığı anlayan göz
Korkmam yiğidim olsamda köz
İnanç harmanında savrulmak için
Delice rüzgâra veririm izin
Tanelerim olur öbek öbek
Ambarıma doluyor köstebek
Her yanım bağlanır olurum tutsak
Kurtuluş ümidi son sığınak
Çareyi bulurum iman çölünde
Resulün solmayan gül yüzünde
Giderim gideceğim son elçinin yoluna
Mahşerde girmek için
Ufka açılan koluna