Son Sığınak Şiiri - Dilara Sel

Sen; değerlerini hiçe saydığım
Varlığın bile yokluğuna denkti
Kırıp kırıp parçalarımı dağıttın dört bir yana
Hiç düşünmedin
Canın yanar mı?
Canımı yakar mı?
Beni hiç düşünmedin
Varsa yoksa sen
Verdiğim değeri bilemedin...

Ama yalnızlığa mahkum ettim ben seni
Kendi bedenine, kendi beynine, kendi vicdanına hapsettim
Gardiyan da sen işkenceci de sen
Şimdi kaç kaçabilirsen
Yoksul duygularına sığın
O, benim sana bıraktığım
Son sığınak

Ellerin titresin, elime değdiği son sefer gibi
Gözlerin dolsun ama içine aksın gözyaşların
Benimkiler gibi
Bir an dilinden düşmesin
Adım, düşüncelerim, hayallerim
Senin olsun hepsi
İçine çektiğin her sigara dumanında
Yüzümü göresin
Her kar yağdığında
Dudaklarımı düşle
Ve her gözünü kapadığında
Benim gözlerime baka baka uyu
Her yastık taş, her yatak tabut olsun
Dilerim benden başkasına meleğim diyemeyesin
Her yürüdüğün yolda, her adımda
Pişmanlığını yaşa

Çünkü vazgeçtim senden
Bizden
Unuttum dedikten sonra
Kırık ve kırgın kalbime baka baka
Daha fazla af dilemem senden
Ben seni affedemedikten sonra...