Son Sigara Şiiri - Kemal Süme

Henüz gece değil...
Akşam, son sigarasını yakmış beklemede...
Ben, gözlerim açık uyumada...
Ve sen rüyamda...

Aklıma firar türküleri söyleten sen...

Her şarkıda adına kafiyelenen satır sonları,
Ve her filmin senaryosundan senin için çalan ben...

Yeter artık nedir benden çekilen diyen sigaram,
Ve çekilen bir ipin ucundayım sanan ben...

Hatırına tüm şarkılarımı dinleyen bihaber dostlar,
Ve şarkıları beraber söylediğimiz sen...
Yalnızlığa cesaret edemediğim üşengeç akşam saatlerinde...

Açılmasını beklediğim bir kapının beyaz kolu...
Narin bir el dürtüsüyle...
Ve bir türlü açamayan,
Açmaya engel yabansı korkuları olan sen...

***

Henüz gece değil,
Akşam, son sigarasını yakmış beklemede...

Bütün bir günü tertemiz gömdüğü için ağlayan ben...
Nedenini henüz anlayamadığın bir sarhoşlukla şaşıran sen...
Bir ileri iki geri gönül rıhtımımda gezerken...

Rıhtım dar; yolu uzun,
Deniz dalgalı; dibi derin,
Bir rüzgara duacı açılan ellerim,
Düşmelisin tenhalarına seni bekleyen bu serseri denizin...

Bir şair son şiirini yazmada elinde yüreği,
Bir aşık sazına vurmada,dilinde sevdiği...
Sazın telinde sen, yürekte sen, özde sen...

***

Bir kaçağın her korku çığlığını siper alıp kendine kalbine girmek isteyen ben...
Ve bir namlunun soğuk bakışından fırlayan sıcacık kurşun...

Sen....
Bir çiçeğin en güzel rengi,
Bense,
Her rengiyle çiçeği sevmeye yeltenen ben...

***

Henüz gece değil,
Akşam da nerede?

Bir izmarit bırakıp gitmiş...
Üzerine basılmadan sönmesi istenen bir izmarit...

Ve basamayan ben...
Sönmeyen hayalin...

Ve gece...

29/12/01