Son Sigara Şiiri - Mesut Akşin

Her halinden belliydi
Son sigarasınıda yaktı
Bir nefes çekişinde bir ömrün acısı
Evlada vurulan tokatın ızdırabında
Bir nefes daha aldı ısırarak izmariti
Pişmanlığın prangaları sıkmaktaydı etini
Tokatla açılan uçurum kenarında
Sıratdan aşşağı bıraktı kendini

Söylenecek çok şeyin uzağında
Migren iniltisinde hissettirdi kendini
Zamana bıraktıkça genişleyen boşluk
Küfür oldu dualarında
Kalbindeki karartı ziftleşti
Bir keşke çınladı kulağında
Son sigarasınıda söndürdü
Evladının mezarında...