Son Seyir Şiiri - Harun Atalay

SON SEYİR

Bu son seyirim olsun istiyorum, son seferim.
Batak sevgiler arasında sefil bir yaşam sürmektense,
Gözlerinin koyuluğunda kaybolmayı yeğliyorum.
Uçuk hayaller pençesindeydi yıllardır dünyam.
İstemeden bile olsa,
Karşı koyamadan kapılıp gittim her defasında.
Yendim artık rüyaları,
Sıyrıldım zahiri görüntülerden.
Bazen öyle anlar oluyor ki,
Beklentilerin gerçekleşmesi için aranılan ve beklenilen zaman,
Bir türlü gelmiyor.
Geleceğini de kestiremediğimiz kasvetli,
Bir o kadar da yaralayıcı dakikaların hakim olduğu gölgeli anlarda,
Birden çıkıveriyor karşımıza.
Şaşkınlık ile karışık heyecanın bağımsızca dolaştığı kalpte,
Gümbürtülü bir dönem başlıyor.
Daha ne olduğu anlaşılmadan,
Yeni bir döneme yelken açılıyor.
Kimi zaman tekne alabora oluyor,
Kimi zaman deniz kuduruyor.
Varılmak istenilen yer yakındır aslında.
Ama gidiş yolları sınırlı.
Bazen de her şey yolunda gidiyor.
Ulaşılmak istenilen yere bir kürek darbesi ile varılıyor.
Şu an benim ne teknem var ne gidiş yolum.
Kalakaldım öylece.
Sana nasıl ulaşacağım meçhul.
Yalnızca kapı aralığından içeri giren ışık demeti gibi,
Bedeninden yayılan kıvılcımların zerresini görebiliyorum.
Bir beklenti içerisine girmekten alıkoymaya çalışsam da kendimi,
Bu pek mümkün olmuyor.
Bilirsin, tetiğe bastıktan sonra kurşunun geri dönmeyeceği,
Ne kadar aşikâr ise,
Sevginin önüne geçilemeyeceği de,
O kadar aşikârdır.
Bir tarafta sensiz olmayı göze alamayan bir hayat var,
Bir tarafta bu hayatı sarsan sen.
Ne gel diyebilirim sana,
Ne de git.
Belki senden gelecek bir ümit...
Hayır hayır, olmayacak bir şey hayal ediyorum yine.
Hakkım olmayanı izinsizce diliyorum.
Allah kahretsin ki,
SENİ SEVİYORUM...
Bu son seyirim olsun istiyorum, son seferim.
Batak sevgiler arasında sefil bir yaşam sürmektense,
Gözlerinin koyuluğunda kaybolmayı yeğliyorum.

HARUN ATALAY