*Son sevişler...Deneme... Şiiri - Lamia ...

Kendimi pek iyi hissetmiyorum bu bugün...

Yazmaktan daha doğrusu yazamamaktan soğuduğum günlerden birindeydim...

Sırtımda hala o yaptığım hatanın ağır yükü ile rüzgar nereye eserse oraya savrulan bir yaprak gibi dolanıp duruyorum...

İçimde bıkkınlık, yorgunluk, üzüntü, kaygı, karamsarlık ve daha pek çok olumsuz bir ruh hali var...Kendimden ürküyorum.Hatırlamaya çalışıyorum ne zamandır böyleyim diye,hatırlayamıyorum...

Bir yanım içimi titreten adını buruklukla anarken bir yanım dinmeyen nefretimle dolup dolup boşalıyor...

Ne olursa olsun,saklı kalmış duygularımı itiraf etmeliyim kendime...İçimde kopan fırtınaları göz pınarlarımda henüz akmamış gözyaşlarımla yazmalıyım...

Ne olur yadırgamayın beni hala delice seviyorum diye... Masumiyeti kirletilmemiş duygularla dolu bir yüreğin sesi bunlar...

Aşkı özlemiştim, yıllar olmuştu tatmayalı... Tam unutmuşken, vazgeçmişken, sıcacık, sımsıcak doldurdu yüreğimi...Ona hayır diyemedim,o da benim gibiydi aşkı özlemişti... Gözlerime baktı, ben donakaldım, eritti yüreğimdeki tüm buz tanelerini, gülümsedi öylece...

Gerçi nerden bilebilirdim; sonsuza sözü varken,çekip gideceğini...O an sanki hayat durdu, zaman akmadı...Ben topladığım yelkenlerimi tekrar suya indirmekle hata ettim sanırım... Belki de onun istediğini yaptım, kendimi tekrar kaptırdım...

Birçok ilki de bu aşkla yaşamıştım... Bilmiyorum adına aşk denilebilir miydi? .. Ben dedim,oldu...Daha önce sevgimi yok etmek için hiç uğraşmamıştım; şimdi var gücümle bu sevgiyi yok etmeye çalışıyorum...

Hayatımdan uzaklaştığımı hissediyor,körelip törpüleniyordum sanki... Hissettiğim şeyin adı ne ne olabilir? Bunu tam olarak bilmiyorum......Bildiğim tek şey onunla geçirdiğim her anın hala hafızamda kazınmış halde duruyor olması...

Bazılarını hatırlayınca gülümsüyorum bazılarını hatırlayınca ağlamaya başlıyorum... Bir mutlu bir mutsuz oluyorum; ama ben onunlayken hep mutluydum... Şimdi ne yapacağımı bilmiyorum! Nereye gideceğimi,nasıl davranacağımı,kime inanacağımı bilmiyorum!

Akışına bırakmak en iyisi bazen....Aktı aktı aktı ve sonunda durdu...Önce deldi geçti ruhumu sonra tıkandı kaldı....Her şeyiyle sevmek,gözü kör olmak böyle bir şey olsa gerek...

Fakat şu an kötü düşünmek istemiyorum...Biliyorum ki güzel günler beni bekliyor...İlişkiler nasıl başladıysa öyle sürmüyor. Bütün aşklar bir gün gelip bitiyor...

Bıkıyorum her şeyden...Ama biliyorum ki böyle anlarda daha çok çaba göstermeli,mücadele etmeliyim...Her şeye rağmen yaşanmaya değer bir ömrüm var...Yaralarımı çabuk sardım bu sefer...

Güzel bir mutluluk tablosu çiziyorum şu günlerde ve nedenini de çok merak ediyorum...Aslında bu ruh haline tekrar kavuşabilmiş olmam güzel bir başlangıç...

Hayat çok kısa... Tadını çıkarmak gerek...Hiç kimse için üzülmeye,kendimizi feda etmeye değmez.... Zararın neresinde dönülse kardır...