Ben körelmiş yanlarımı hasretle biledim sensiz saatlerimde
Kör oldum, karanlıkla sevişmeyi öğrendim
Bakamayacak olsam da gözlerinin hayali ile sardım gözlerimi
Sustuğuma bakma sen maddenin sevdalısı
Dilim dudağım gömülse de umutsuzluklara
Yüreğim coşkun bir pınar misali çağlayıp haykırmakta
Seni sevsem de artık sevmiyorum
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta