Son sevda... Şiiri - Erkan İnay

Son sevda…

Boş ver, bırak dağınık kalsın,
Umutlarım,hayallerim ve sevdiklerim…
Yoksan neye yarar?
Anlamadığım ve çözmediğim,
Sensiz bu hayat!
İsyanımdan başka,
Hayat bir kez yaşanır…
Ne olduğunu ve ne bulduğunu?
Bilemez insan…
Kaçırmak istemiyorum,
Belki son gülüşüm,
Bilmiyorum, ya olursa!
O zaman,sevinçten ölürüm,
Olmazsa,ben zaten ölmüşüm…

Hayat sanki bir değirmen,
Kimi su yolundan,gelir, gider…
Kimi de tane gelir,un olur gider…

Ama, benim gibi,
Hiç kimse kalmadı, geride…
Artık gözlerim görmüyor,
Sadece çırpınan kalbim,
Oda başkasına ait,
Suçlu muyum sevmekle?
Cezalıyım kavuşamamakla,
Emanete sahip olmaktı rüyam,
Bekçisi olmak değildi.
Emaneti kucaklamaktı dünyam
İyilik meleği değildi.
Şarkılar bana ağladı,
Acımayın diye haykırarak,
Aralanmadıkça kapılar,
Ruhum daraldı,
Pembe dünyam karardı,
Bir sofra olan dünyam,
Yıkıldı,hatalarımdan yok oldu.

Kim kime emanet?
Neden hep kendi nefsime,
Ben hıyanet,
Anlayamadım,
Gözyaşları bana emanet,
Çıkmadık candaki son ümit gibi,
Ya gülerse diye bekledim,
Geceler şahit,
Gündüzlerse ızdırap,
Emanet rezil olmamalı diye,
Kendi kendimi yedim,
Kaç sabah bekledim,
Yollarında habersiz,
Koşamadım peşinden,
Utandım…
Korka korka uzanırdım
Dokunamazdım, bakamazdım,
Bir avuç toprağa ve taşına…

Bir şey yapamamanın ezikliği ile
Baka,baka binlerce kez öldüm.
Kaçmak için Allaha sığındım
Emaneti bırakacak bulamadım.

Damla damla eridi gözümde.
Ah çeke çeke binlerce kez öldüm
Sevmesi için Allah’a yalvardım
Kalbimi verecek bulamadım.

Erişilmez dağlardı sevdam yıkıldı.
Aka aka gözpınarlarım kurudu.
Gelmesi için Allah’a yalvardım.
Göz koyacak başka bulamadım

Belkide yaşanan son sevdamdı
Doyamadan gözüm açık kaldı.
Olması için Allah’a istedim.
Sevdamı paylaşacak bulamadım.

Bilirmisiniz hastane kapılarında neler biter,neler başlar…
Bir elde bebek,
Bir elde sevdiğinizin cenazesi…