Son Sessizlik Şiiri - Boğaç Yüzgül

Ruhumun tüm sevinmişliklerini son sabahıma bırakacağım
Biliyorum,
Bir daha hiç gülmeyecek
ve gülen gözlerinde gülmeyi öğrenen gözlerim
ve anlamsız sözlerim hiç söylenmemişcesine üzülmeyecek…

Karanlığın hiç batmayacağı bir seyahatin başlangıcı bu,
Bir eşin daha yokken
Ve güneşinin zamansız batması
ve sensizilği ardına katması
ve çiçeklerin açmadan solması
ve ağzına kadar dolması tüm hüzünlerin
ve hayat ırmağına akması…

Son sabahıdır ruhumun
ve benliğimin
ve son tebessümüdür
ve son bakışta ağlayan sessizliğimdir…

-------------------------