Son Sesleniş Şiiri - Hacı Kısır

Kim çaldı kuşların kanadını?
Kim mevsimleri iklimsiz bıraktı?
Ceylanı çarmıha geren, kalbini söken ruhsuz kim?
Umutları öldüren silahı üreten;
Hangi bilim,hangi fizik,hangi kimya?

Yaralıyım bir akşamın kıyısında
Yıldızlar kederde bu gün
Üzgün bir pişmanlık ay ışığında
Yer hüzün...Gök yüzün...
Anne sevdamı vurdular kalk uyan!
Anlat bana sonsuzluğun ölüşünü
Gömülüşünü maviliğin
Yağmurların ölümü öpüşünü
Ve kanadığı anı ölümsüzlüğün.
Anlat anne,anlat sende susma;
Tutuşmasın saçlarından bu deli oğlun
Vurgun yedi sevdasını vurdular,
Şimdi bir hiçi gibi yok’un.

Haydi yeniden var et beni anne
Bu defa sevgiyi öğretme
Beni doğarken ateşlere sürme,
Haydi yeniden var et beni anne!

Gözlerine su gibi baktım
O kadar temiz,o kadar masum
Anne senin öykülerinde gözler olmazdı uçurum,
Suskunum,sevdamı vurdular anne!
Uçurtmamı yırttılar, rüzgarımı çaldılar
Tükettiler beni gün ve gün azar azar...
Yorgunum...
Türkülerden firar etmiş kına kokulu düşlerdi kaybolduğum
Tuttuğum gecenin saçlarıydı
Bir rüyamıydı anne ben gerçek sandım Keremin yangınını...

Anne;
Yılmazdım! Savaşırdım!
Tırnaklarım kılıç olurdu, alemi avuçlardım
Koşardım ona,yar uğruna;
Uyumazdım,aç kalırdım;
Aslanı parçalardım ben bir serçe olsaydım!
Volkan olu patlardım!
Bana sığmaz taşardım
Sarardım onu cennet firarisi bir aşkla!
Sevdamı vuran yar olmasaydı anne!
Sevdamı vuran yar olmasaydı anne! ...

Anne sevdamı vurdular kalk uyan!
Anlat bana sonsuzluğun ölüşünü
Gömülüşünü maviliğin
Yağmurların ölümü öpüşünü
Ve kanadığı anı ölümsüzlüğün.
Anlat anne,
anlat sende susma...