Son Sesleniş Şiiri - Atilla Kızılkaya

Son seslenişim bu
Şehir beyaza bürünmeden
Zemheri beni vurmadan
Tut ellerimden
Al beni yüreğine

Sevginle sar sarmala
Isıt beni
Gözlerinde kaybolayım
Kalbine sığınayım
Tut ellerimden
Son kez sana sesleneyim

Başka bir göze bakmadan
Başka bir yüzü sevmeden
Al beni yüreğine

Son seslenişim bu
Sessiz çığlıklarımın kaybolduğu
Kelimelerin boğazım da düğümlendiği
Sözcüklerin anlamını yitirdiği
Özgürce haykıramadığım
Sessiz olan bu seslenişim de
Al beni yüreğine

Sözlerine tutsak
Gözlerine mahkum et
sensizliği esir kılma bana
Karanlık yollar da ışığım ol
Ellerimden tut
Aydınlığa koşalım beraber

Gözlerime gülmeyi
Kalbime sevmeyi
Yüreğime sevilmeyi öğret
Yüreğine al beni
Mutluluğu öğret

Acılarımın ilacı ol
Hayatımı kurtar
Ölmekten değil
Sensizlikten korkuyorum

Hadi tut ellerimden
Al beni yüreğine

26.01.2009
01:27