Son Serzeniş Şiiri - Sevgi Uz

çorak toprak üzerinde çıplak ayaklarımın izleri
yıkık-dökük bir viran bedenim son serzenişi
bir ömrü sürüklerdi ardından gülüşündeki gamzeleri
sonbahar yaprakları gibi döküldü saçımın her bir teli

hep aynı sözleri konuşuyorum, aynı heceleri
dilimdeki nağmeler şarkımın son dizeleri
nicedir hatırlanmıyor sona erdi yalvarışlar geceleri
bir başkalaştı buralarda artık güz mevsimleri

kırlangıçlar, martılar bile göçtü terki diyar eyledi
kış çok amansız bastırdı hiç bu kadar üşütmemişti
avuçlarımdan yavaş yavaş kaydığını hissettiğim gençliği
tutmaya çalışırken izliyordum gülerken aynada kendimi

yorgunum inan ki çok yorgunum uzatsam da elimi
hüzünlü bakışların son hatıran geride kalan tek resmindi
kalbimin kırgınlığı, yüreğimin serinliği ve gözlerimin derinliği
anlatmaya yetecek gönlümdeki vadiden kimin gelip geçtiğini

(28 0cak 2002)