Son Serüven Şiiri - Mehmet Bulut

Nasıl,
nereden başlamalı?
Değinmeli bu sızının tanıklığına...

Yorgun bir çağın kuşlarına ezgi,
nakaratsız bir zamanın emsalsiz geçkinlerine
ve çiçeksiz baharlarda
ağlamaklı bir hasattı onlar...
Hiçbir sayfada yer bulamıyordular,
emsalsizdiler...
Her mırıldanmanın senfonilerinde
avuç avuç yağmur yağardı üzerlerine.
Üzgün, kırgındılar
ve de şaşkındılar olanlara.
Ama öyle güçlüydü ki türküleri,
öyle anlamlıydı ki o basit sözler, o ezgi...
Dayandılar...
Dayandılar...
Geçit vermediler
zamana, çağlara, nakaratlara...