Son Serenat Şiiri - Seyfettin Aslan

Bir uçurum kenarından, son serenatım bu sana,
Tutunmaya ihtiyacım yok, sonsuz ölümden başkasına,
Kulağımda bir keman sesi,
Engel olamıyorum ağır ağır çalmasına.

Sonsuzluğa gidiyorum yavaşça,
Bekleniyorum kahverengi, siyah kayalarca,
Kulağımda bir keman sesi,
Ölmüyorum, atlasam da defalarca.

Sakinim, sakinim ey rüzgar,
Bu acı varken benliğim, nerede huzur arar?
Kulağımda bir keman sesi,
Daha hızlı es, es ki beni bu bataklıktan kurtar.

Kısılıyor sesler, son vereceğim yalnızlığıma,
Bir avuç da olsa su ver ey bulut, su ver kuraklığıma, 
Kulağımda bir keman sesi,
Tepeden bakma, yanıma gel, artık son bir adım kaldı tutsaklığıma.