Son şehir Şiiri - İzzet Ermiş

Fırtınalar kopuyor
Başı dönmüş sana mecbur
Yüreğimin, çığlıklarından
Bir ağrı, nöbet nöbet sızlatan
Bir çığlık ki öylesine
Bu şehrin duvarlarında ve içimin her köşesinde
Çınlıyor cınlıyor, yankılanıyor
Sadece bir bakıştır
Tepkisi gözlerimin
Ağzımı acarsam fışkıran
Deli eden bu seslerin
Bu hasret bir avuç su
Peşimdeki sele kavuşuyor
Sende yoksun biliyorum
Ne sen varsın aslında ne başkası
Aşkın bu şehirde gece karası
Hep beter karanlıklardayım
Duvar diplerindeki konaklardayım
Bir mürekkep gecenin karasından
Aşkın … yumruklarımın ucunda
Mühür,mühür yazıyorum duvarlara
Bu şehirdeki son yolculuğumda