Son Sefermiş Gibi Şiiri - Arslan Alp

Bak bana bir daha
Hiç göremeyecekmişsin gibi
Bak gözlerimin bebeğine
Göreceksin yüreğimin gizlerini
Gözler yalan söylemez
Anlayacaksın...
Seni ne kadar sevdiğimi

Duy sesimi,
Bir daha olamayabilirim yanında
Söylediklerimi iyi dinle ki
Hatırlayasın...
Ben olmadığımda artık
Dolaşabilsin sesim kulaklarında

Konuş benimle
Uzak, soğuk olmasın kelimelerin
Sesin tonu yalan söylemez
Sezdirir en küçük kırgınlığı
Kulağıma fısılda yüreğini
Gönlüm huşuyla dolsun
Anlayayım...
Beni ne kadar sevdiğini.

Saygıyı hiç eksiltmemeli,
Birbirine gerekli değeri vermeli,
Doya doya yaşamalıyız ki sevgiyi
Yıllar geçse bile üstünden,
Yanında olmasam bile artık,
Yahut sen olmasan
Acıtmamalı yüreği yapılmayanlar
Hoş bir sada bırakmalı anılar

Buluverirler belki
Bir göçüğün altında.
Kırık çerçeveli
Resminin yanıbaşında
Doymamış sevgimin
Ağıtlarıyla çileli
Cansız bedenimi,
Belki geliyorken yanıbaşına
Dindirmek için
Birikmiş hasretleri,
Hiç düşünülmemiş
Pişmalıklardan önce
Geliverir haberi...
Bir kazanın neticesi

Belli mi olur bitanem,
Hayat bu,
Uykuya yatıyoruz, sabah kalkabilecek miyiz?
Kışa giriyoruz, baharı görebilecek miyiz?

Bir daha görüşemeyecekmişiz gibi, sanki
Ne olduysa bana böyle,
Unutalım bunları,
Hoş şeylerden bahsedelim;

Sarıl bana
En sıcak duygularınla
Sanki hiç sarılmamışız gibi.
Çıkar üzerindekileri yavaş yavaş,
Hissedeyim pamuk tenini.
Kokunu çekeyim içime,
Huzurunu bulayım ruhumda
Bedenini sarmanın bedenime.
Doya doya seyredeyim seni,
Sanki son sefermiş gibi...

23 Eylül 2004, İstanbul