Son Sefer Şiiri - Murat Aybirdi

İçimdeki derin sükut ummanlara eş
Karanlıklar içindeyim, doğmuyor güneş
Dinmiyor hiç bağrımdaki sancı
Yaprak incinmiş, dallar yalancı
Hasret yükünü taşıyamaz bedenim
Kalbimi orta yerinden bölmüş avcı
Zaman tortusunda damla damla sitem
Kapımda sabırsız kişneyen at
Ölüm tetiktedir yaşamaya inat
İnci, mercan derecek zaman değil
Bir yolculuğun ürküntüsü içinde kâinat
İçimdeki volkan çoktan sönmüş
Alevlerim kül içinde şimdi
Gül içinde diken düşmüş bahtıma
Bahar rüzgârlarının tazeliği yok artık
Umutları kuytularda bıraktık
Bu, son bestesidir acı hayatın
Yerle bir edilecek tahtın
Heyhat, bahtına düşmüş elem
Düşünme ne zaman biter çilem
Son seferidir bu, yorgun geminin
Kar, boran içindesin
Kar, boran için, dışın
Bakışlarında garip hüznü ayrılışın
Diner mi içindeki fırtına
Sesin kalır mı hiç yarına
Son seferidir bu, yorgun geminin
Demirlenecek liman meçhul
Musallaya gönlünce kurul
Taht senin, sefer senin, vuslat senin
Ürküntüsü içinde gecenin
Batan güneş gibisin.