Şeytan karargah kurmuş yeryüzüne, topluyor kıta kıta nefer
Zaman ayağa kalkma zamanıdır, unutma bu son sefer.
Helakın pençesindeyiz, kaçış yok, yolun sonu, bu son çember
Bekleme! Gelmeyecek bir daha peygamber.
Karanlık çöküyor, gece puslu, azaldı nur-u rahmet...
Yardımına muhtacız, yetiş alemlere rahmet, ya Muhammed.
Dara düşmedikçe, zoru görmedikçe açılmaz oldu eller semaya
Varken şükrettin mi ki, yokken sitem edersin Mevlaya...
Bir kuru oruç, iki rekat namaz, az sadakayla ödenmez bu kefaret!
O’nun yerinde olsan, sen eder miydin kendine merhamet...
Muhammet İbrahim Özsağlam
Kayıt Tarihi : 6.12.2018 20:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammet İbrahim Özsağlam](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/12/06/son-sefer-39.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!