Son Sefer Şiiri - Cemal Yavuz

Bu ideal uğruna ezileceğim, horlanacağım,
Belki bir gün zindanlara atılacağım.
İşkence odalarında, kan fışkıran ayaklarımla,
Yalın ayak tuzlar üzerinde yürüyeceğim.
Ama yine Hakk’ı tutup, Hakk’ı kaldıracağım.
Hakk’a tapıp, Hakk için bağıracağım.
Allah bir, kitap bir, bayrak bir, vatan bir.

Bu birlikler için haykıracağım,
Tabutlukların ötesinden.
Sesimi duyura bilmek için,
Turan ülkesinden.
Bir gün;
Yıkıp tabuları, tabutlukları,
Geçeceğim, Altayların, Kafkasların gölgesinden.
Türk etmek için cihanı, âlemi.
Tutacağım bozkurdun yelesinden,
Önde Başbuğ’um, arkasında yüz bin eri,
Aşacağım, Balkanlardan, Alpleri.

Sonra, Başbuğ’um,haykıracak
İleri, daha da ileri.
Almak için Moskof’tan,
Tüm illeri.
Sonra yakması için İslam’ın narı,
Bütün cihanı, âlemi.
Başlayacak son seferin hazırlıkları.

O sefer büyük olacak,
O sefer kutlu olacak.
O sefer turan olacak.
O sefer cihanı alem olacak.
O seferde; Hedef turan,
O seferde; Rehber Kur’an,
O seferde; Elde bayrak,
Kalplerde Hazreti Rahman,
Ve cihanı aleme nizam olacak.
Ankara/1978