Hangi umut bahtiyar ilk anki heves kadar
Hangi hüzün ölümden daha münzevi şimdi
Arkasında üç beş genç göçüp giden ihtiyar
Hangi yolculuğunda garip bir yetim gibi
Rahat bir yaşam için her çirkini gören el
Hangi deminde böyle sessiz kimsesiz idi
Bu yeşil bahçeli ev, gölgeye mıhlı mesel
Tüm bu çaba, bu gayret iki süslü taş şimdi
Hasretliğin en acı yokluk dönemecinde
İlk defa etrafına bakmadan giden yolcu
Seni alıp götüren hangi sebeptir böyle
Götürenler dostların, evlatlarındı hem de
Hele boşa gitmişsen diken diken üstüne
Hep vahamet ve hüzün, dizilecek peş peşe
Üç beş günlük üzüntü belki birkaç çehrede
Kalplerde yine bildik o bitmeyecek arbede
Kayıt Tarihi : 13.8.2006 11:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!