Son Secde Şiiri - Gizem Ebrar Çaylak

Beklerdik cephede "Kimmiş toprağımız göz diken? " diye
Bir anda donanmayla çıktılar karşımıza
"Hücum! " emrini aldığımız anda
Mehmet,Ali,Osman,Hüseyin,Hasan...
Kim daha çok Aşk'a varmak istediyse
İlk o oldu canana kurban.
Siperden fırlayan ölüme koştu
Anafartalar yanarken ateşiyle coştu.
Bir bir huzur bulurken ecdadımızın ruhları
Düşmana bir an olsun göstermedik gülmeyi.
Sağımdan bir çocuk koşuyor "Allah,Allah! " diye
Benden hızlı gidiyor sevdiğine.
Yıkılmaz böyle evladı olan bir vatan
Bastığımız toprak inliyor bu uğurda:
"Düşmanı katiyen bastırmam bu yurda! "
Nice şehidin kanıyla güçleniyor vatan,
Her damlayla yeniden doğuyor güneş.
Bir tek düşman kalsa da karşımızda
Hep daha çok can feda sana.
Bekleyenim mi var,beklesin.
Özleyenim mi var,özlesin.
Ağlayanım mı var,daha çok ağlasın!
Önce vatan.

Bir anda karardı gözlerim
Bu kadar güzel olacağını bilmezdim.
Sızan kanım vatan toprağına aktı,
Orada son secdesine vardı.
Elimden biri alıp tüfeği koştu boğaza.
Koş yiğit,koş!
Eğer son bulmazsa zırhlılar bu yurtta,
Sana ölmek de yakışmaz bu cihatta.