Son Sayfam Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Bir eylül masalıydı
Son sayfası
Son nefesim olan.

Ne vakit gülse
Ayaklarım yerden kesilir
Kirpiklerine kurduğu salıncaktan
Gök yüzüne uçardım.
Yuvamdı yüzünün kıyısı.
Gamzesi kayığımdı
Okyanuslara açılırdım.

O benim
Hüznün gurbetinden
Mutluluğa dönüşümdü.

Sesi ninnimdi
En tatlı uykulara daldığım.
Varlığında
Sadece avunmazdım
Büyürdüm
Bir çiçeğe tomurcuk olup
Bir kuşa bebek olup
Denize damla olup.

Gölgesinde öğrenmiştim yürümeyi
Düştüğüm yerden.
Beyaz atların kırlarda dört nala koşuşuydu
Bakışındaki özgürlüğüm.
Duvarı yoktu dünyanın
Öyle çok sevdim.

Bir uçuruma denk gelince
Biz
Hüzünlü bir hikaye olarak bittik...