Son Satranç Dersi Şiiri - Furkan Cömert

Büyük masa kurulmuş,
oynanan bir oyun var:
satranç.
Kime sorarsan usta oyuncu,
kaybeden yokmuş gibi.
Oyun başlamış.
Oyuncular hamlesini düşünürken
kimi piyonunu,
kimi kalesini,
kimi ise en değerli vezirini kaybediyor.
Kaybedince düşünmeye başlıyor insan:
"Nerede hata yaptım?"
Düşünme, ey oyuncu!
Kazanmak için kaybetmen gerek.
Ben atını kaybeden çok oyuncu gördüm;
hamlesi bitti sanan,
oyundan kaçan.
Bırakma oyunu,
koştur doludizgin son atını,
titret her adımda sessiz dünyanı.
Unutma:
"İyi bir oyuncu en çok atları sever."