Son Satırlar Şiiri - Hikmet Hasan Yılmaz

Biliyorum bunlar son satırlarım.
Üstelik sende, hiçbir zaman sevmedin beni.
Artık ne o çok sevdiğim fincandan çay içecek.
Nede her gün, dükkana gideceğim.

Şimdilerde gece dahamı bir karanlık.
Yüreğimin ağırlığını sırtlanmış gökyüzü.
Ne kadar yakındın bana, nefeslerimiz değerdi birbirine
Şimdi sen yıldızlara, ben haşerelere bakacağım .

Çok zor ölüme mektup yazmak.
Kelimeler karışır, yüreğim daralır.
Bir merak uyanır, zihnimin derinlerinde.
Cennetmi, cehennemmi çıkacak istikbalime?

Ya mücrim diye takacaklar, zinciri boynuma
Ya mümin diye koyacaklar, cennet arsama
Belli olacak hepsi sırat denen köprüde.
Sevenlerim arada bir su döksünler kabrime..

Tanrım sen beni bağışla!
Hiç ölmeyecek gibi yaşadım dünyada.
Al kanatlı Azrail kapımı çalınca.
Anladım bu cihan kalmaz "Hasan Yılmaz"a