Son Satırlar Şiiri - Deniz Kırık

Aldandım, kırıldım, yıkıldım.
Sen gidince anladım.
Sensizligin acısını aha suraciga bıraktım.
Ne zaman baksam oraya sensizlik gelecek aklıma.
Tuz bastim ben yarama.
Tamam katılıyorum sana, Sobası vardı ama,
Dumanı tutmeyen bacasız bir evdi benim kalbim.
Ama sen de hakver bana
Mutluluk denince gelmezdi aklıma,
Senin gulusunden başka.
Ne oldu. Şunu soruyorum sana Hani bırakıp gittin ya.
Hani kendimi sensizliğe verdim ya.
Benim için Özgürlük yok ya Hani uçan kuşların kanadında
Umudum da kalmadı ya artık senin yokluğunda.
Şimdi mutlumusun ben de yokum yanında.
Değdi mi? Bensizlik taş gibi oturmadı mi kalbine.
O kulakların nasıl dayandı bensiz sessizliğe.
Boğazın dugumlenmedi mi hiç yutkunurken.
Artık Başkasının olan ellerin
Bana bakmayan gözlerin var senin.
Anlamı yok artik, Dudağımdan dökülen sözcüklerin.

Ben aslında değişik bir insan değilim.
Sevdimi ölümüne sevenim.
Zannetmem olmaz artık gelenim
Bir an önce toprak olsun bu bedenim.

Güzelliklerin içinde zorluklar olmaz mı,
Sulamazsan kalbindeki çiçeği solmaz mı,
Bir gülen yüze, iki tatlı söze inanmaz mı,
Söylesene söyle bana senin kalbin hiç kırılmaz mı?

Bu sana, son yazdığım satırlar olsun
Şansın bahtın, hep açık olsun,
İsterim ki Kalbin guzelliklerle dolsun
Yüreğindeki bütün kötülükler kaybolsun.