Son Şarkı Şiiri - Sebahattin Karatepe

Duruş. o arı duruşu kadınlığın çözülüyor
saçları iplik iplik
yangın yerinde küllerimin arasında
ismini aradın korkak telaşlı...
Avuçlarımdan çoğalan çocukluk
denize maviyen çok eskil bu şehir

gibi çözülüyor içimizden rıhtımlar gibi. siyah

Ateşi renklendiren bir parça ayışığı
bir tutam kırmızı saç
ve dilsizliğin onca sağır işareti
birkaç kelimedir sana çocuk
çok ulaştım
yetiştim kördüğümlerine senin
bir bakır bakraç

yıldız çektim kuyularından. yeşil

Eskidim
koptu kulpum
kalaylandı bakır olan tüm çekiler
çingene kadın maviyen ateş
körük
kalay tozları

savruldu resimler. sarı

Söküldü bütün ağaç kökleri uykumuzdan
derin sinir uçları
ince dalcıklar toprak altında

çürür ellerimiz gibi günahların. beyaz