Son Sancak Şiiri - Kadir Rahman Keskin

Her yüreğe yakışmaz ki; bu kutlu dava,
Bozuktur kafamız, tutmaz kanı bozukta!
Bir yangın içimizde, sarar ruhu bedeni,
Koşturur dörtnala, bozkırlarda ahali.

Soysuzun nefesi körüktür; yürekteki yangına,
Senin bir damla kanın, bedeldir acuna!
Hangi beden de bulunur, sendeki bu asil kan?
Bu kutsallık mirastır, sana asil atandan.

Kutlu yollarda da Türklük bize pusula!
Yılmak yakışmaz asla, aslı bozkurt olana!
Kavursa da yüreği; bu amansız hasreti,
Doğacaktır güneş, elbet Tanrı Dağı'nda.

Hainlerin kurduğu bu karanlık düzeni,
Aydınlatacak Türk'ün yıldırım sureti.
Çınlatır kulakları; Kür Şad'ın gür sesi.
Basacaktır sarayları sayısız kırk çeri.

Kopmaz sanmasınlar ansızın ihtilali,
Görmeden durur mu Türk kutlu hilali?
Kaçırmaz ki asla en küçük ihtimali,
Feda eder kanını; görmeye nazlı yari!

Türk'ün kalemi haine bir pusattır.
Turan düş değil, bildiğin hakikattır.
Kin volkanı patlayacak bir gün aniden,
Çin'e dayanacak, tanklar ile ahaller!

Duyacaktır elbet; acun Haray sesini,
Görecektir elbet; yüce Turan Birliği!
Türklük sancağıdır kalan en son,
Seni taşımak bize ar ve şereftir!

23 Şubat 2017