Son Saklambaç Şiiri - Bekir Mutlu Gökçesu

O gün bilmiyorlardı
Son kez oynuyorlardı
Önüm, arkam, sağım, solum
Saklanmayan ebe, sobe
Ve son kez saklanıyorlardı
Bilmiyorlardı
Saklanan kendileri değil
Çocukluklarıydı
Kimi bir ağaç kovuğunda
Kimi bir taş oyuğunda
Kimi bir iğdenin dalında
Kimi bir kuş yuvasında
Kimi bir uçurtma kuyruğunda
Ötede, beride kalan
Çocukluklarıydı
Oyun bitti, çocukluk elden gitti
Hala bilmiyorlardı
Coşkuyla evlerin yolu tutuldu
Aşksız, ihtirassız ve itirazsız
O gece son kez uyundu