Son Sahne Şiiri - Ercan Keskin

Sen yoksun : Aşk şiiri yazamam artık ,heyhat!
Oysa ne güzel anlatıyordum seni ,her an;
Esin perisi sanki elinde abıhayat
Yardımıma gelir, eser durur hafızamdan.

Sancılı değişimin zamanıdır bu aylar;
Peşi sıra eylüldür sürecini tamamlar,
Ayrılan için yıkım birleşen için ne ki ?
Yanlış üstüne kurulu anlamsız hayatlar.

Insanın doğasına aykırı olan nedir ?
Bu sorunun yanıtı birçok şeyi açıklar;
Kişinin taammüden bütünlüğünü bozmak,
Sonuçta: yıllar süren, bitmeyen acılar.

Sen artık zaten yoksun , hayat yarım yamalak; Darmadumandı ,sensiz yaşamak nasıl olur?
Hiç aklımda yoktu ki B planı yaşamak,
Bize öğretilen bu: Aşk acıyla yoğrulur.

Belki de sen yoktun var olmak istemiyordun;
Çok yorgun bir hayatın tanığı olmak zordu,
Her şey sevince güzel elbette biliyordun,
Şartlara bağlı sevmek ateşten kızıl kordu

Ne desem boş ,en ikna edici sözlerimse:
Pusatsız yenik düşmüş savaşçının dramı.
Akıldan hiç çıkmayan replik olsun mümkünse,
Daha oyun sahnede perde kapanmadı.