Durmuş kalpler, dürülmüş güneş
Kim bulmuş kendine o gün eş?
Ayrılmış gölgeler ecsamdan,
Sürülüyorlar hakka peş peş.
Bırakmıyor ameller bir an, sahiplerini,
Kusuyor yüzlerine zaman, ettiklerini,
Susuyor zalimler, ah! uyanıyor mazlumlar,
Duruyor önlerine, anıyor hallerini.
Bağırıyor insan bir hal, perişan!
Kararıyor sima, ağlıyor vicdan!
Ağarıyor saçlar, ağarıyor gün!
Sararıyor sima, duymuyor ezan!
Yanıyor geçmiş, yanıyor ateş, yan!
Kanıyor son saat, kanıyor gün, kan!
Sanıyor, gelecek sanıyor hiç, san!
Tanıyor son saat, tanıyor son tan!
Kayıt Tarihi : 10.1.2022 20:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Oturmuş düşünüyordum bir akşam Koymuş başımı okuyordum Kur'an Çıktı önüme sonun işareti Etkilendim, yazıverdim, durmadan.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!