Son Rüzgar Şiiri - Ayşe Manav

Gece yarısında bahçe de rüzgâr
Fısıldıyor sessizce
Gözümün önünde sen var
Gölgelerin oyunu bu
Hasret kaldık da varmış tek sözüne
Aklım da yine hatıran var

Ne güzeldik biz
Dizleri kanayan iki çocuk gibi
Olur, olmadık zamanlarda gülüp
Öfkelenip kızar gibi
Yürekten yaralı iki aşktan biri
Fısıldıyor rüzgâr bir şey anlatır gibi

Şimdi sen yoksun artık
Ne başındasın yolların ne sonunda
Can kesiği bu sızım sızım anılar da
Yine gülsek sebepsiz kahkahayla
Gözümün önünde hatıralar,
Gece yarısında esiyor son rüzgâr