Son Rövanş Şiiri - Ergül Nalbant

SON RÖVANŞ

Neyi varsa sömürdüler, aldılar;
Görsen, sanki gizli maden buldular.
Yolunacak bir kaz gibi yoldular;
Vereceği kaldı mı ki garibin?

Yanında durdu hep mazlum, haklının.
İçinde olmadı gizli saklının.
Olup bitenlere yarım aklının
Ereceği kaldı mı ki garibin?

Bir zamanlar “can” dediği yar vardı,
Kavuşmak için hep hayal kurardı.
Onu da şu kara topraklar sardı;
Saracağı kaldı mı ki garibin?

Sır gibi bir şey bu, çok iyi dinle.
Yürekler kirlenmiş nefretle, kinle.
Tertemiz bir aşkla masum bir gönle
Gireceği kaldı mı ki garibin?

Dertleri başladı doğduğu anda;
Tükendi mecali, kalmadı canda.
Dünya dedikleri tuhaf mekânda
Duracağı kaldı mı ki garibin?

Ergülü’m, yıllardır sanki savaşta;
Ruhum, hayat ile “en son rövanşta.”
Her çileden nasiplendi bu yaşta;
Göreceği kaldı mı ki garibin?

Şiir: Ergül NALBANT – 09.12.2025 – 05:25