Son rol…
Kırmızıya işlendi hüzünler…
Bu kayıp dünyada yalan oldum.
Çözümsüz bilinmeze sürüklenirken
Hayat perde dedi rolüme…
Gizem yağmurları ıslattı.
Ruhuma işledi soğuk rüzgâr,
Bedenim yontulan bir kaya misali
Eridi kayboldu sensizliğinde.
Güneş artık doğmaz yüreğime,
Donmuş çarpıntılar üşütür beni.
Siyah giyinmiş gözlerimden göremem seni
Hayalinin penceresinden bakarım.
Ne geçti ki; mutsuzluğun gölgesinde, saklandın hep,
Ne yaparsın bilemem duygularını
Bir sarsıntı içinde sallanan ben
Yıkılıp, dökülürüm son rolümde…
Oktay ÇEKAL
21.09.2011-16.42
Kayıt Tarihi : 24.9.2011 13:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!