Son Resim Şiiri - Ozan Rari

Şu an elimde bakıyorum resmimize
Alkollü bir gülümseme var yüzümüzde
Senin en sevdiğin gömlek üzerimde,
Sakalım dudaklarımı çevrelemiş
Üzerinde siyah kazak altında kot pantoolonun
Hele o gözlerindeki hayat dolu bakışlar,
Ya gülümsemen, işte en çok o beni mest ediyor
Herşey yalan değilmiş demek!

Kadehler duruyor önümüzde, içilmeyi bekliyorlar tıpkı yağmuru bekleyen ağaçlar gibi
Saçların kestane ihtişamında, nasıl olmasın ellerimle boyamıştım onları evimizde!
Tek ben değildim hisseden fotoğraf makinesi bile anlamış mutlu olduğunu!

Bitmek üzere olan bir sigara tablada sanki haber veriyor bir hayalin çöküşünü
Masa çok sade; sadece birkaç peçete ve hüzün rüzgarımız üstünde
Yaslanmışsın yanağını yanağıma,
Sarmışım seni koynuma,
Bitmeyecek bir sevda'nın anısına
Saklıyorum seni sakladığım gibi gönül zindanlarımda

Görmedin, göremedin sen bu resmi oysa,
Unutulmuştu tıpkı senin beni unuttuğun gibi!
Varsın sensizlik alınyazım olsun resmin emin ellerde küçüğüm..

(Ankara'da alelade bir bar'da çekilen resmin anısına_13.01.2002)