Şu sefil kulemde (ha ben başlatmışım
ha onlar, ne fark eder)
söndüremedikten sonra bunca sözle
beslenen ölüm dengi yangını; arkalarından
bakıp bakıp söyledim
herkesin unuttuğu külrengi şarkımı
Gönlümün maviliği gitmesin gökyüzünden
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Devamını Oku
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Ah evet! Aşk en sona saklar ve zamanı
bir örümcek sessizliğinde teğelleyerek
böler kendi kınını. Her perdede başka
bir hayat başlar. Her sahnede hayatı
kendi kostümüyle bezeyen aşklar yaşar
Mükemmel bir anlatım. Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta