Son Reis MUHSİN BAŞKAN

SON REİS MUHSİN BAŞKAN’A “akrostiş”
“””””””””””””””””””””””””””””””””””””””
S ivas Şarkışla kurdu… yüzü nur, alnı kardı!
O nu sevmeyen bile büyük saygı duyardı…
N e kadar çile çekse şükrü, gülüşü vardı;
R uhum İslam, ırkım Türk! düşmana şamar oldu.

E n karışık günlerde unvanı Muhsin Başkan!
İ lmekleri boynunda sanki herkes kahraman,
S ağı - solu topladı aynı çatıda zindan;
M amak taş medresede “üşüdü” yazar oldu.

U sanmadı davadan sorguladı kendini,
H iç kimseye kalmadı ne öfkesi ne kini,
S evginin bahçesinde buldu doğru zemini;
İ nsanî sistem için “gül” dedi, hezâr oldu.

N asıl bir kurtarma ki sanki yeri bilmece!
B üyük Birlik dervişi yok üç gün, iki gece…
A lperen Ocağı’na düştü kordan işkence;
Ş ahinkaya zirvesi Bozkurt’a mezar oldu.

R eis karlı dağlarda şehit oldu yurt için!
A ğıtı timsah olan sözüm yok mankurt için…
N asıl yürek dağlanmaz böyle yiğit kurt için;
A ğlayan göz kurudu, vatan ah û zâr oldu.