Son Raund Şiiri - Adem Korkmaz

Yıkılan bir hayalin ve gençliğin
Harabeleri altın da
Can çekişiyor
Son Raund u oynuyor ömrüm!

Ne feryadım kesiloyor
Ne de figanım!

Be ne hırçın bitiş!
Bu ne garip yok oluş
Kaldırım sürtükleri gibi merhametim.

Ne sevebiliyorum,ne ölebiliyorum!
İsyan dilimin ucunda.
Kör şeytan kamçılıyor

İnsalarım vurdum duymaz!
Ateşim kavururyor,
Kavurduğu yetmez gibi...
Sülenpe iblisin kucağına itiyor.
Duygulaırm tümden yabancı
Ölümü hissettikçe yaşıyor,
Keskin bir ayaz gibi biçiyor ömrümü,

Yalvarıyorum olmuyor,ölüyorum olmuyor,
Olmazların kavgası bu!

İntiharla yapılan son raund!
Artık uzat elini ölüyorum anne

Ne peygamber selamımı alıyor!
Ne de dualarım tebessüm ediyor,
Bahtım zifiri karanlık!

Bülbülün bahçeisinden koparmak istediğim
Kankırmızızsı güller geliyor aklıma,
Şiir sarhoşu bir gülün
Cimri dilinde saklanan
Gençliğim geliyor aklıma,

Sevdamın kavgası bu!
Küfürle yapılan son raund!

Bu gerçek ölüyorum baba!
Hatalar,hatalar...
Sıra dağlar gibi...ardı arkası kesilmeyen hatalar.

Kim çıkartacak bu batağın
Küfürbaz kalbinden beni?
Kim gülleri verecek elime?
Hangi efsaneye sığınayım?
Hangi masalda taşa döneyim,
Kaf dağı yokki bulayım,
Nede kanatları olan beyaz atlar.

Hataların kavgası bu!
Kahrolmakla yapılan son raund!

Artık duy sesimi Allah!
Senki kuluna annesinden
Daha fazla şefkat gösteren değilmisin?

İblisin kollarından al beni!
Bir kez olsun duamı kabul et!
Günahıda sen verdin,sevabıda
Merhametini göster artık Allah!

Seni unutanların toplumunda,
Ve herşey senden uzaklaştırmaya
Var gücüyle ugraşıyorken,
Kavi isminin sıfatıyla kuşat beni Allah (c.c)

Kiramen ve katibinin kavgası bu!
Günahla yapılan son raund!
Artık duy sesimi!
Kaybediyorum Allah! (c.c)