Son Rahmet. Şiiri - Enver Özçağlayan

Son Rahmet.

"Can çıkar, huy çıkmaz..." Yıllardan beri;
Yalanlar içinde yalan dizerler.
Çare mi tükendi biz kaldık geri;
Hayâl diyarlarda umut sezerler.

Pembe tablolarda düş, ekonomi,
Tüsiad, Müsiad gevelemekte.
Tabipler çaresiz, herşey anemi,
Zenginler firari, halk ezilmekte.

Benzin, gaz ve ekmek; pazar yeri zam,
Dolar varsın uçsun, zaten bizde yok
Diyemem; et, saman yine bana gam;
Kiramı sorarsan, çok geliyor çok.

Sürüdüm hayatı çaresiz, mutsuz;
Geçti koca ömür hep beklemekle.
Gördüm ki gelecek daha umutsuz,
Ne umarım güne gün eklemekle?

Çıkardım şapkamı koydum önüme,
Seksen yılı anlat, şapkama anlat.
Bu son serzenişti belki kendime,
Tanrım, son rahmeti kabrime damlat...

Fatih/İST. 31.o7.2018

Enver Özçağlayan