Elbet gün yüzüne çıkıcak mektubum.
Benim kalemimden başkasının sesinden.
Pişmanlık duygusu elinizi titretirken,
Sizi izliyor olacağım, en çaresiz anınızda,
Elimde mendilim ile.
Silmeyecegim gözyaşlarınızı.
Izleyeceğim acizliğinizi.
Mektubumdaki son pişmanlık,
Ne geri getirir günleri,
Nede giden sevdiklerinizi.
Unutmayın ki sakın,
'Ölüler yaşayanlardan daha çok çiçek alır.
Çinkü pişmanlık,
minnet'ten daha ağır bir duygudur'.
Kayıt Tarihi : 3.9.2020 23:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Burak Derin](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/09/03/son-pismanlik-60.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!