Son Pişmanlık Şiiri - Tamer Arabacı

Oysa sorsalar birkaç zaman önce
Hadi canım! Derdim.
Hatta gülüp geçerdim!
O vakitler seçenek bile değildin.
Büyük söylemişim.
Düşünüyorum da şimdi
Meğer ben
Öküzün önde gideniymişim.
Gözümün önünde mutluluk
Başka diyarlarda heder etmişim.

Yalan dolan her bakışa aşk demişim.
Gönül kumarıymış ben heyecan bilmişim.
Mazeret değil elbet esen kavak yelleri,
Güzel diye hep belayı davet etmişim.

Varlığını hissetmeyi beklemek
Bu kadar kırıcı olmamalı halbuki!
Gözlerinin karasını görmemek
Yazgımın en acı cilvesi demek ki!
Yürüdüğün yolların yolcusuyum,
Ve yaşadığın taze baharların
Dallarında kanadı kırık kuşuyum,
Nedensiz yaşadığım bu şehrin,
Soğuk ve karanlık varoşuyum.

Oysa gereksiz yaşamışım senelerce
Gözümün önünde güzellik
Sevmemiş, hayatı zehir etmişim.
Nefes alamıyorum düşününce
Bu kadar mı körmüş gözlerim.
Kaybedişim
Bitişim
Kendime ihanetim.
Öğrendiğim andı
Bir zaman,
O’nun tarafından sevildiğim.
Ve beklemeyen bir aşka kurban gittiğim.

Anlamı yok şimdi sensiz şarkıların.
Değeri de yok artık yaşanacakların.
Bu kadar koymazdı belki olmasaydı
Giderken bıraktığın son bakışın,
Hayatıma zerkettiğin sonsuz aşkın.
İhtimaller aklımı darmadağın ederken,
Acabalar ümit diye dört koldan saldırırken,
Gerçek çırılçıplak, faydası yok son pişmanlığın.

07.12.2015 01:50