Son Pişmanlık Şiiri - Mehmet Gören

Bir elin yağda bir elin balda
Leş kargalarının etrafını sardığında
Dünyayı toz pembe gördüğünde
Son pişmanlık etmez fayda

Hakiki dostlardan uzaklaştığında
Sahte dostlara yöneldiğinde
Har vurup harman savurduğunda
Son pişmanlık etmez fayda

Yalakaların tombalak attığında
Şakşakçıların omuzlarında
İliğine kadar kemirildiğinde
Son pişmanlık etmez fayda

İnsanlara tepeden baktığında
Ayaklarının yerden kesildiğinde
Sanki başka alemde yaşadığında
Son pişmanlık etmez fayda

Ne oldum delisi olduğunda
Hep böyle gider sandığında
Naralar atıp bağırdığında
Son pişmanlık etmez fayda

Çalım atarak gezdiğinde
Son model arabaya bindiğinde
Elde avuçta kalmayınca
Son pişmanlık etmez fayda

Sevgi muhabbetten uzaklaştığında
İnsanlık kavramını unuttuğunda
Zulmü marifet sandığında
Son pişmanlık etmez fayda

Karnın tok, sırtın pek olduğunda
Açın halinden anlamadığında
Fakir fukarayı unuttuğunda
Son pişmanlık etmez fayda

Devletin malını çaldığında
Keseni haram ile doldurduğunda
Kendini hep haklı gördüğünde
Son pişmanlık etmez fayda

Kalbini kinle doldurduğunda
Ahireti unutup dünyaya daldığında
Güvendiğin dağlara kar yağdığında
Son pişmanlık etmez fayda