Son Pişmanlık Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Son Pişmanlık

Duvarımı geldi örttü sarmaşık,
İz kalmadı varmak için karadan,
Anlaşılan işin sonu karmaşık,
Çözümü yok el atmazsa Yaratan.

Ölmem sandım ben bir fani beşerken(!)
“Ne var” dedim yapraklarım düşerken…
Vade geldi, mal mülk ile pişerken,
Farksız kaldım küle dönmüş çıradan.

Dokunmayın dedim azdır amelim,
Uzun yola hiç dayanmaz temelim,
Hem nicedir bilir misin emelim?
Dinlemeden çıkardılar sıradan.

Meğer dünya içi boş bir yalanmış,
Bir hoş seda senden geri kalanmış,
O da yoksa bir tek İblis gülenmiş,
Kimse geri dönemedi oradan.

Arif olan bağlanır mı dünyaya?
Koşamazsan hiç değilse gel yaya,
Bilmez misin her bir şeyi Hakk duya,
Aklın varsa hiç ayrılma veradan.

Helal gitti haram geldi doymadım,
Sırat dendi, mizan dendi duymadım.
Hesap günü yakın dendi saymadım,
Bu pazarda tek İmanmış kar eden,

Mustafa Hoşoğlu
19.02.2014