Son Pişmanlık Şiiri - Filiz Ocakoğlu

Yine zor geçmişti o gece
Derin bir soluk alıp
Günün doğuşunu
Seyredebilmek için
Doğruldu yatağından...
Yaşam ne güzeldi
Yeşil tepeleri
Denizin mavisini
Kuşların sesini
Heleki sevdiklerini
Bırakıp gitmek
Bir daha görememek
Ne büyük elemdi...
Oysa bu onun
Son durağıydı, biliyordu
Bir kez daha seyretmeliyim dedi
Doğan günü umutla
Belki bir şans daha tanır bana
Kimse ağlamasın yanımda
Bozmasınlar üç kuruşluk keyfimi
Bırakın beni...
Buğdaya bakan yanık teniyle
Geriye doğru düşmüş
Kurşini gür saçlarıyla
Ne kadar da sıhhatli görünüyordu
Kendince bu son ona
Hiç hoş görünmüyordu...
Çok şey görmüş, geçirmişti de
Yinede eksik bir şeyleri
Kalmıştı yaşamında...
Birini bekler gibiydi
Görmeyi çok arzuladığı birini
Ama beklenen gelmemişti
Ya da gelememişti...
Acaba dedi
Oda naçar mı benim gibi
Donuverdi bakışları
Hüzünle düşürdü gözlerini
Bırakmazdı bilirim
O mutlaka gelirdi
Düştü omuzları
Sönüverdi gözlerindeki ışık
Yanlış yaptım dedi usulca
Ama çok geç artık...
Her şeyi sevdim de
Onu sevmeyi beceremedim
Yeterince ne yazık...
Yükledi duygularını
Yorgun gözlerine
Mahçup bir hüzünle
Bıraktı ellerime
Gelen olursa eğer
Bu size emanetim
İsteyipte söyleyemediklerim..
Kapatın artık perdeleri
Yorgunum dinleneceğim....

Ve minik bir gri güvercin
Konuverdi ansızın penceresine
Ayakları pembe...

Beklenen gelememişti ama
Yinede geç kalmıştı en küçük meleği
Oysa ona annesinin ismini vermişti
Hepsinden de biraz farklı sevmişti
Oda ailenin isyanına inat
Babacığının tek evladımmış meğer dediği
Abisinin ısrarlarına dayanamayıp çıkıp gelmişti

Bıraktım emaneti usulca ellerimden
Döküldü bir kağıda sessizce en derinden.....

“ Canlarım

Şu anda yanımda olmanızı
Ellerimi tutmanızı
Yüreğimde taşıyıpta
Bir türlü göstermeyi
Beceremediğim sevgimi
Gözlerinizin içine bakarak söyleyebilmeyi,
Son kez hepinizi doya doya
Koklayıp öpebilmeyi
Ne çok isterdim...
Ve bu gün buna hazırken
Hiç biriniz yoksunuz yanımda
Belli ki hepinize hasret gideceğim...
Ben bu kadar kötü müydüm
Yanlız kaldığım gecelerde
Hep bunu düşündüm
Sahip olduğum kadarıyla
Aç mı bıraktım yavrularımı
Çaldım mı, haramamı baktım
Bir gün olsun her hangi bir nedenle
Yüzlerini kara mı çıkarttım..
Biliyorum hoyrattım
Öksüz ve yetim büyümenin
Ne demek olduğunu,
Sevgisiz geçen çocukluğumun
Acısı ve korkusuyla
Hayatta hep dik kalabilmenin
Ne kadar zor olduğunu,
Bu yüzden kavruk kalışımı,
Sevgisiz yıllarımın soğuk duvarlarını
Şevkat ve sevgisiyle yıkmayı başaramayan
Melek ama ancak aldığı kadarını verebilen
En az benim kadar eksik hayat arkadaşımı,
Hep güçlü olması beklenen,
Dışı kocaman içi minicik adamı,
İstesem de anlatamadım...
Bir hata var ise hepimizindi,
O halde bu düşmanlık niyeydi,
Hangi vicdan, hangi kader
Getirmişti bu sona bizi
Şimdi soruyorum size.
Her şeyi bırakın bir yana
İnsan olarak yargılayın kendinizi
En acımasız olan kim di bu oyunda.
Hala yolunuzu bekleyen bende mi
Yoksa son gününde dahi
Yanında olmayacak kadar
Nefretine yenilmiş sizlerde mi.
Sakın bunu bir sitem olarak kabul etmeyin
Ben hepinizi çoktan effettim
Yıllarca kendime nasıl eziyet ettiğimi
Ruhumda yarattığım fırtınanın
Tek mimarının aslında ben olduğumu
Sizlerin bütün hatalarını
Bir yana bırakıp, içimdeki beni
Yüreği sevgi dolu o adamı
Ortaya çıkartmayı başarabildiğim o gün anladım...
Hiç bir şey için geç değildir canlarım üzülmeyin
Huzur içinde yaşayabilmek sizin elinizde
Yeterki affetmeyi öğrenin
Kendiniz için
İnsanlık için
Her ne şekilde olursa olsun
Her ne yaşanmış ise
Geçmişi bir kalemle çizip
Yeni bir şans tanımayı deneyin kendinize
Çünki yaradan
Hiç kimseyi kötü yaratmamıştır..
Ben sizleri her zaman sevdim
Ve bu gün çok mutluyum inanın
Bu güne kadar anlatamadıklarımı
Bir kağıt parçasında da olsa
Sizlerle paylaşabileceğim için...
Üzgünüm,
Çünki sizlerin bana
Bunu söyleme şansı olamayacağı için...
Gururluyum,
Okulu ve sınavlarının arasında
Başımda uykusuz ve yorgun bekleyen
Yüreği kocaman kendisi minicik torunum için.
Utançlıyım,
Hep horlamaya çalıştığınız,
Ama bana sizden daha vicdanlı
Yüreği asil gelinim için...
Haydi gülümseyin şimdi
Her şeye rağmen gülümseyin
Ağlamayın arkamdan
Ben sizleri affettim
Gül kokulu hasretlerim
Hoşçakalın
Meleklerim benim...

13/eylül/2001